Fort Dąb
Fort Dąb stanowił
ostatnie wybudowane do wybuchu I wojny światowej dzieło piechoty (obwałowania-1907r.,
schron główny ok. 1908-12). Stanowił wypełnienie luki między Księżymi Górami
a Kępą Forteczną oraz osłonę wjazdu do miasta od strony Olsztyna. Był
usytuowany bezpośrednio za jeziorem Tarpno i początkowym odcinkiem Trynki. Po
drugiej stronie drogi umieszczono w 1914 roku schron piechoty IR34.
Schron piechoty miał strukturę betonową, ale słabszą w porównaniu
ze zbudowanymi uprzednio schronami, prostą architekturą był już zbliżony do
schronów okresu I wojny światowej. Zastosowano tu pionierską we wschodnich
twierdzach niemieckich technologię budowy opartą na blasze falistej, która
stanowiła warstwę przeciwodpryskową i jednocześnie szalunek). W wale
usytuowano były 3 wartownie o sklepieniach wzmocnionych także blachą falistą.
W 1944 roku w wale czołowym fortu umieszczono także 2 schrony typu
"tobruk".
Stan zachowania fortu jest dobry. Fort jest dostępny do zwiedzania. Schron główny w dość dobrym stanie, bez drzwi i okiennic stalowych. Jako jedyny spośród schronów fortów pierścienia wewnętrznego był przystosowany do obrony własnej - przez wystającą przed fasadę schronu małą kaponierę. Strzelnice do ognia czołowego i skośnego ochraniały też wejścia do schronu. Nie zachowała się perforowana płyta chwytu powietrza. Wartownie - w dobrym stanie (niektóre z zachowanym sklepieniem z blachy falistej). Wolną powierzchnię dziedzińca wypełniają krótkie odcinki wolno stojących wałów.
